روش اندازگیری میدان جریان متغییر (ACFM) یک روش الکترومغناطیسی است که برای شناسایی و اندازه گیری ترکهای سطحی در مواد فلزی استفاده می شود و برای بازرسی هیچ نیازی به برقراری تماس الکتریکی با سطح مورد بازرسی ندارد و در نتیجه دارای سرعت بازرسی بسیار بیشتری نسبت به روش های مرسوم است. این روش مقدار دقیق میدان مغناطیسی را اندازه گیری کرده و تغییرات میدان مغناطیسی معیار شناسایی ترک در آن است. روش AFCM به تغییرات نفوذپذیری مغناطیسی و تغییر فاصله تا قطعه کار، حساس نبوده و در نتیجه از آن می توان برای بازرسی بر روی پوششها با ضخامت ها و مواد مختلف، استفاده کرد.
ابزار ACFM برای دو کاربرد روسطحی و زیردریا، توسعه یافته اند. این ابزار دارای انواع دستی و ماشینی هستند. ابزار این روش در ساده ترین حالت دارای یک پروب بوده که شامل یک سیستم القای میدان مغناطیسی یکنواخت و دو سنسور میدان مغناطیسی، است. همچنین این ابزار شامل یک لب تاپ برای آنالیز و نشان دادن اطلاعات و نتایج بازرسی است. نمونه ای از ابزار ACFM برای بازرسی معمولی و بازرسی در زیر آب، بترتیب در شکلهای زیر نشان داده شده اند.
مزایا
اصلیترین مزایای روش ACFM نسبت به روشهای مرسوم عبارتند از:
1- قابلیت اندازه گیری همزمان طول و عمق ترک
2- شناسایی و انداز گیری عیوب از روی پوشش تا ضخامت mm 10 و در نتیجه صرفه جویی در هزینه بازرسی
3- عدم نیاز به تماس با سطح و کوپلانت
4- دقت بیشتر نسبت به روشهای مرسوم
5- مناسب برای بازرسی بیشتر مواد هادی الکتریسته
6- توانایی بازرسی در دمای بالا معمولا در محدوده C°500-400
7- مشخص کردن مکان دقیق عیوب در بازرسی قطعات بسیار بلند توسط نرم افزار مخصوص
8- ضبط دائمی نتایج بازرسی
9- استفاده از این روش بصورت ماشینی و کاهش وابستگی آن به اپراتور و افزایش سرعت بازرسی
10- ایجاد گزارش زنده در حین بازرسی و تصمیم گیری بر روی پروسسه تولید
11- عدم حساسیت به تغییرات ماده و در نتیجه مناسب برای بازرسی جوش
12- اندازه گیری عمق ترک توسط مدلهای تئوری بجای کالیبراسیون توسط نمونه استاندارد و جلوگیری از مشکلاتی چون تفاوت جریان مغناطیسی در عیوب ایجاد شده در نمونه استاندارد با ترک و تفاوت ماده نمونه استاندارد و ماده مورد بازرسی
13- توانایی تعیین عمق ترک تا mm 25
محدودیت ها
1- برای قطعات و مقاطع کوچک قابل استفاده نیست.
2- قسمت هایی از جوش که تعمییر شده یا سنگ زده شده است ممکن است بعنوان عیب شناخته شوند.
3- طول ترک باید بیشتر از 5 تا 10 میلی متر باشد.
4- وجود چند عیب در یک مکان مانع از تشخیص دقیق عمق ترک می شود.
5- حساسیت کم به ترکهای سطحی
